..

ไม่เคยจะห่างกัน.. อามาม่าคือทุกสิ่งทุกอย่างของดอกรัก คือหัวใจ คือความรัก

วันอาทิตย์ที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2554

มากมาย

ดอกรักอยู่ในฐานะเพื่อนใช่ไหม ที่มาม่ามาคุย มาทักดอกรัก ก็แค่เพื่อนคนนึงใช่ไหม เหมือนเพื่อนมาม่าทั้วๆไป ไม่มีอะไรพิเศษกว่าคนอื่น... 
ดอกรักก็พอรู้
รู้คำพูดที่มาม่าบอกว่าไม่ได้รักดอกรักแล้ว ดอกรักไม่เชื่อ ต่อให้มาม่าพูดร้อยครั้งพันครั้งดอกรักก็ไม่เชื่อ
แต่ดอกรักลองมานั่งทบทวนดู ตั้งแต่วันที่มาม่าไปค่าย
ดอกรักนั่งกินเหล้าอยู่หลังห้อง
ดอกรักเห็นมาม่านะ
ดอกรักนั่งคิดสิ่งต่างๆที่เจอ 
เปรียบเทียบกับตอนเป็นแฟนกัน ตอนมาม่ารักดอกรัก
พอดอกรักมาถึงเชียงใหม่ มาม่าจะตื่นแต่เช้าโทรหาดอกรักตั้งแต่ดอกรักอยู่ลำพูน ว่าดอกรักถึงไหนแล้ว^^ แต่มาตอนนี้มาม่าไม่สนใจ ว่าดอกรักจะอยู่ตรงไหน จะมายังไง เหนื่อยมั้ย ไม่มีเสียงโทรศัพท์ในตอนเช้า แม้แต่มาม่าเห็นดอกรักเดินมา มาม่าก็ไม่รีบโทรหา ไม่เข้ามาทัก เหมือนดอกรักเป็นคนอื่นไปแล้วจริงๆ ..มีแต่คนหมดรักเท่านั้นที่ทำได้..
พอดอกรักขึ้นห้องพัก มาม่าจะอยากกลับจากโรงเรียนมาหาดอกรักมากๆเพราะมาม่าคิดถึงดอกรัก อยากกอดกัน แต่วันนี้มาม่ากลับมาก็มาห้องมาม่าก่อนไม่รีบขึ้นมาหาดอกรักก่อนอย่างที่เคย เจอกันก็ไม่กอดดอกรักเลยสักครั้ง บางทีดอกรักรู้สึกเลยว่ามาม่าเจอดอกรักก็ได้ ไม่เจอก็ได้ เพราะมาม่าไม่รู้สึกอะไร 
เราเจอกันนับนาทีได้เลย ปกติ มาม่าจะขนคอมขึ้นมาห้องดอกรักนั่งทำงานใกล้ๆกันเพราะมาม่าอยากอยู่กับดอกรักนานๆ แต่มาวันนี้มาม่านั่งทำที่ห้องมาม่า ดอกรักเองที่ลงไป เพราะอยากเห็นหน้า อยากอยู่ใกล้ๆมาม่าให้นานที่สุด นานๆจะได้มาเชียงใหม่ที
เวลาดอกรักเสียใจร้องไห้ มาม่ากลับรำคาญ อยากไปไกลๆ หรือให้ดอกรักออกไปสักที ถ้าเป็นแต่ก่อนเราเคยนั่งกอดเข่าร้องไห้ด้วยกันเวลาทะเลาะกัน มาม่าจำได้ภาพนั้นได้บ้างไหม
ดอกรักซื้อหมวกกันหนาวมาม่าให้มาม่า เจอหน้ามาม่าดอกรักก็รีบใส่ให้ หวังว่ามาม่าจะดีใจเหมือนที่ดอกรักดีใจ มาม่ากลับใส่อยุ่ห้าวินาที แล้วถอดออก แล้วก็ไม่พูดอะไร^^ ดอกรักเสียใจแค่ไหนมาม่าไม่เคยสนใจหันมามอง ถ้าเป็นแต่ก่อนแค่ดอกเข็มดอกเดียวมาม่ายังไม่อยากจะปล่อยออกจากมือ พอดอกรักขว้างหมวกทิ้ง มาม่าก็ให้ดอกรักไปเก็บ .. ทั้งๆที่ดอกรักร้องไห้อยู่ สุดท้าย มาม่าก็ไม่ลงไปเก็บ ดอกรักลงไปดึกๆตอนคืน เห็นยามเอาแขวนไว้ที่เก้าอี้ ถ้ามาม่าเห็นคุณค่าของมัน มาม่าคงรีบลงไปเก็บตั้งนานแล้ว    ที่สิ่งทุกอย่างที่ทำให้มาม่ามันไม่มีค่าอะไรเลยใช่ไหม ไม่ได้หวังให้กลับมา แค่หวังให้มันมีค่าทางจิตใจบ้าง..แต่มันก็ไม่มีค่าอะไรเลย ไม่มีความหมาย ไม่มีความสำคัญ
และอีกหลายๆอย่าง ทุกอย่างดอกรักรู้สึกถึงการเปลี่ยนไปได้ดี เพราะคนนึงรักหมดใจ ส่วนอีกคน.... ทำไมจะไม่รู้สึกละ 
เวลารักกัน ..ความเหมือนเดิมแปลว่าเสมอต้นเสมอปลาย 
เวลาไม่รักกันแล้ว .. ความเหมือนเดิมแปลว่า ซ้ำซาก
อืม..ความจริงทุกสิ่งทุกอย่างที่ดอกรักเจอ มันก็พยายามบอกดอกรักในตัวอยู่แล้วว่ามาม่าหมดรักดอกรัก ทุกอย่างมันติดอยู่ที่เดียว ติดอยู่ที่ใจดอกรัก.. วันนี้ใจทั้งใจมาม่า ทุกการกระทำมาม่ามันเปลี่ยนไปหมดแล้ว มันยากมาก สำหรับดอกรักที่จะรับได้ เพราะดอกรักไม่เคยเปลี่ยนไปจากวันแรกที่เจอมาม่า ..ถ้ามาม่าเข้ามาคุยกับดอกรักเพราะสงสารหรืออยากเป็นเพื่อน ดอกรักรับไม่ไหวจริงๆ
เมื่อกี้ดอกรักโทรไปหามาม่า ว่าดอกรักอยู่ในฐานะอะไร มาม่าก็บอกว่าเพื่อน "เคย"รักกัน มีความรู้สึกดีๆให้กัน ...คุยกันไม่ถึงสามสิบวินาที.. มาม่าก็บอกแค่นี้ก่อนนะ.. แล้วก็วางสาย


ดอกรักรักมาม่ามากนะ วันแรกรักยังไงวันนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยน แต่วันนี้มาม่าหมดรักอยากให้เป็นดอกรักเป็นเพื่อนแทน มันสิ่งเหมือนจะง่าย แต่มันไม่ง่ายเลยสำหรับคนที่ยังรักเหมือนเดิมหมดใจ

ดอกรักทำไม่ได้ที่ทำได้คือจะพยายามไม่ไปวุ่นวายกับชีวิตมาม่าให้มาม่ารำคาญอีก


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น