วันเวลาที่แสนสวยงามของเรา อาจจบเท่านั้นเป็นเพียงเพราะเราใช้มันทำให้กันและกัน ต้องเสียใจ
เมื่อความเป็นจริงวันวานเมื่อวานนั้นผ่านไปแต่เรายังหวัง ให้รักที่เหลือเจือจางเป็นดั่งเดิมทุกอย่าง
เราใฝ่ไปเกินฝัน จนเป็นความไม่เข้าใจเวลาจะแปรอะไรจากที่เป็น ไม่เว้นแม้รักที่ผูกพันและเสียดาย
จนวันหนึ่งมันเปลี่ยนเราไปคล้ายใคร ไม่รู้จัก
บางทีเราเป็นเพียงคนโง่ บางทีเราเป็นเพียงคนเหงา
บางทีเราอาจเพียงต้องการแค่เรา ที่หายไป
บางทีเราเป็นเพียงคนหนึ่งธรรมดา ที่ไม่เข้าใจ
ในความหมายรักลึกซึ้ง และแสนยิ่งใหญ่กว่าใครครอบครอง
เราเคยคิดว่า เราสองเราก็ต่าง เข้าใจในรักและพยายามทำเหมือนว่าเรารู้จัก ความไว้ใจ
ก็เคยสัญญาว่าไม่ครอบครอง เราแค่ประคองกันไว้แต่ความรักนั้นทำให้ทุกอย่างมันไม่ง่าย
รัก คือที่มาของความสุข แต่รักก็เอามันคืนไป
ขอโทามายที่มาม่า ทำดีไปกว่านี้ไม่ได้ ขอโทษทุดอย่างที่ทำให้มายเสียใจ มาม่าผิดเองแต่แรก ขอโทษนะที่รัก
ตอบลบ