..

ไม่เคยจะห่างกัน.. อามาม่าคือทุกสิ่งทุกอย่างของดอกรัก คือหัวใจ คือความรัก

วันอาทิตย์ที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

..

รักคือการเสียสละ

ดอกรัก

รู้ตัวว่าดอกรักไม่ใช่คนสำคัญที่สุด:) แต่ไม่เป็นไรนะมาม่า เพราะฉนั้นต่อไปนี้จะไม่สำคัญตัวเองผิดเหมือนแต่ก่อน จะได้ไม่ต้องน้อยใจอะไรมากมายเวลามาม่าจะไม่สนใจเท่าไรหรือเวลาที่มาม่าเลือกเพื่อน ดอกรักไม่ได้ประชดนะ

เพราะดอกรักรักมาม่า ให้เป็นคนสำคัญลำดับสุดท้าย ดอกรักก็เต็มใจ


ฝันดีจ่ะ

:(

รออยู่ๆ เขียนบล๊อคคุยกันก็ได้ โทรศีพเสียนิ

..

ไม่ไวแล้วกุ ตายซะเลยก็ดี

มะลิ

รับโทรศัพหน่อยสิ ดอกรักยอมรับทุกอย่างแล้ว ดอกรักขาดมาม่าไม่ได้
มาม่าจะไปเที่ยวไหนก็ได้กี่วันกี่คืน ก็ตามใจมาม่า จะไม่แคร์ดอกรักก็ได้

ขออย่างเดียว รักดอกรักได้ไหม ถ้าได้ก็กลับมาดีกันนะ ดอกรักจะไม่ทำให้มาม่าหงุดหงิด ไม่ทำให้อารมเสีย

:(

ดอกรักรักมาม่านะ รักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย
ทำไมมาม่าถึงแคร์แต่เพื่อน กลัวเพื่อนเสียใจ กลัวเพื่อนเสียความรุสึก
แล้วคนๆนี้ล่ะ ทำไมไม่หันมามองดูความรู้สึกกันบ้าง :( คนรักกันเค้าแคร์กันไม่ใช่หรอ นอกจากมาม่าจะไม่ใช่ รัก

เรื่อยเปื่อย

ณ วันนี้ต้องยอมรับความจริงที่เพิ่งได้รับรู้
ว่าเพื่อนเธอกับฉัน ความสำคัญมันต่างกัน เพื่อนที่ทำงานของเธอเพิ่งรุจักกันเดือนสองเดือน เธอยังเลือกพวกเค้ามากกว่าฉัน ใครไม่เจอคงไม่รู็ว่ามันเจ็บแค่ไหน คำพูด น้ำเสียงที่ได้ฟังจากปากเธอ ไม่อยากเชื่อว่านี่ คือ มะลิ แฟนฉันเอง
ฉันรักเธอมากก็ต้องเสียใจมากเป็นเรื่องธรรดา แต่ไม่เป็นไร เมื่อเธอเลือกแล้ว ฉันจะไปเอง
ฉันไม่ได้ห้ามให้เธอคบเพื่อนนะ แต่เธอติดติดเพื่อน อยากเที่ยว จนไม่แคร์ฉันเลย ฉันขอร้องไม่ให้ไป ก็คอยหงุดหงิดใส่
ยิ่งคำตอบที่ฉันได้รับจากเธอ มันเจ็บจนบรรยายไม่ออก ถ้าฉันกับเพื่อนเธอร้องไห้ เธอจะเลือกปลอบใคร .......

เคยได้ยินใช่มั้ย แฟนทิ้งมาก็มีเพื่อนคอยปลอบ
แล้วเคยรู้อะไรมั้ย เพื่อนทิ้งมาก็มีแฟนคอยปลอบเหมือนกัน

คนอย่างเธอเลือก เพื่อนมากกว่าแฟนเสมอ
แล้วเพื่อนเธอล่ะเค้าเลือกเธอมากกว่าแฟนเค้าหรือเปล่า


ไม่มีอะไรหรอก เพียงแต่ฉันคิดว่า เราควรจะเลือกทั้งสองอย่าง
คำว่า เลือกเพื่อนมากกว่าแฟน หรือแฟนมากกว่าเพื่อน มันทำร้ายคนที่รักเรามาก มากจนเกินบรรยาย เหมือนกับว่า ..ไม่ได้รักกัน...

มะลิ

ต่อไปคงไม่ได้เจอกันแล้วนะมะลิ
ขอโทษนะ ที่เคยทำให้เสียใจ ทั้งคำพูดทั้งอะไรๆ


สุดท้ายดอกรักมีอยู่สองคำที่อยากบอก คือ ขอโทษ กับ รัก

วันเสาร์ที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

..

ก็เค้าเป็นห่วงไม่อยากให้ไปนอนกับใคร